Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2012
Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2012
ΚΟΝΙΑΜΑΤΑ
Κονιάματα ονομάζονται τα μείγματα που χρησιμοποιούνται στις οικοδομές για τη σύνδεση των οικοδομικών υλικών (πέτρες, τούβλα κτλ.).
Τα κονιάματα που σκληραίνουν με την επίδραση του αέρα ονομάζονται αεροπαγή, ενώ αυτά που σκληραίνουν με την επίδραση του νερού ονομάζονται υδατοπαγή.
Το απλούστερο αεροπαγές κονίαμα είναι η λάσπη των οικοδομών η οποία είναι μείγμα από ασβέστη, άμμο και νερό. Με την επίδραση του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας σχηματίζεται ανθρακικό ασβέστιο, το οποίο αποτελεί τη συνδετική ύλη των οικοδομικών υλικών, και συγχρόνως αποβάλλεται νερό.
Ca(OH)2(aq) + CO2(g) → CaCO3(s) + H2O(l)
Το τσιμέντο ανήκει στα υδατοπαγή κονιάματα. Ως πρώτες ύλες για την παρασκευή τσιμέντου χρησιμοποιούνται ασβεστόλιθοι σε ποσοστό 75% και αργιλοπυριτικά υλικά σε ποσοστό 25%. Το τσιμέντο σπάνια χρησιμοποιείται μόνο του. Συνήθως αναμειγνύεται με χαλίκια (σκύρα) και νερό. Το μείγμα που προκύπτει ονομάζεται σκυρόδεμα (béton). Η αντοχή του σκυροδέματος αυξάνεται, όταν μέσα σε αυτό τοποθετηθούν σιδηρόβεργες, οπότε προκύπτει το οπλισμένο σκυρόδεμα (béton armé).
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C102/223/1627,5150/unit=72
Τα κονιάματα που σκληραίνουν με την επίδραση του αέρα ονομάζονται αεροπαγή, ενώ αυτά που σκληραίνουν με την επίδραση του νερού ονομάζονται υδατοπαγή.
Το απλούστερο αεροπαγές κονίαμα είναι η λάσπη των οικοδομών η οποία είναι μείγμα από ασβέστη, άμμο και νερό. Με την επίδραση του διοξειδίου του άνθρακα της ατμόσφαιρας σχηματίζεται ανθρακικό ασβέστιο, το οποίο αποτελεί τη συνδετική ύλη των οικοδομικών υλικών, και συγχρόνως αποβάλλεται νερό.ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΣ ΠΙΝΑΚΑΣ
Ο σύγχρονος περιοδικός πίνακας είναι μια κατάταξη των χημικών στοιχείων κατά αύξοντα ατομικό αριθμό. Περιλαμβάνει επτά οριζόντιες γραμμές, οι οποίες ονομάζονται περίοδοι, και δεκαοκτώ κατακόρυφες στήλες, οι οποίες ονομάζονται ομάδες. Η 1η περίοδος περιλαμβάνει δύο στοιχεία, ενώ η 2η και η 3η περίοδος οκτώ στοιχεία η καθεμία. Η 4η και η 5η περιλαμβάνουν από 18 στοιχεία η καθεμία, ενώ η 6η περίοδος περιλαμβάνει 32 στοιχεία, εκ των οποίων τα 14 βρίσκονται σε παράρτημα εκτός του περιοδικού πίνακα. Όταν μελετώνται τα στοιχεία κατ' αύξοντα ατομικό αριθμό παρατηρείται μια σχετικά κανονική επανάληψη, δηλαδή μια περιοδικότητα, στις ιδιότητές τους. Τα στοιχεία που βρίσκονται στην ίδια ομάδα έχουν παρόμοιες χημικές ιδιότητες, ενώ οι ιδιότητες των στοιχείων που βρίσκονται σε μία περίοδο μεταβάλλονται προοδευτικά και έτσι οδηγούμαστε στο νόμο της περιοδικότητας. Ορισμένες ομάδες στοιχείων του πίνακα έχουν ιδιαίτερα ονόματα. Έτσι:
- τα στοιχεία της 1ης ομάδας, εκτός από το υδρογόνο, ονομάζονται αλκάλια,
- τα στοιχεία της 2ης ομάδας ονομάζονται αλκαλικές γαίες,
- τα στοιχεία της 17ης ομάδας ονομάζονται αλογόνα και
- τα στοιχεια της 18ης ομάδας ονομάζονται ευγενή αέρια
Βιβλιογραφία: http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C102/223/1627,5147/unit=64
ΠΕΙΡΑΜΑ ΔΙΑΛΥΣΗΣ ΟΞΕΩΝ
Κεφάλαιο 1: Τα οξέα
Πείραμα διάλυσης οξέων
Αν βάλουμε σε ένα δοκιμαστικό σωλήνα μικρά κομμάτια ψευδαργύρου και ρίξουμε μέσα διάλυμα υδροχλωρίου, θα παρατηρήσουμε παραγωγή ενός αερίου. Το αέριο αυτό είναι το υδρογόνο.
Όπως ο ψευδάργυρος, έτσι και πολλά άλλα μέταλλα αντιδρούν με ορισμένα διαλύματα οξέων και παράγουν αέριο υδρογόνο.Μερικά μέταλλα, όπως ο χαλκός, δεν αντιδρούν με αυτά τα διαλύματα.
Γιατί όμως τα διαλύματα όλων των οξέων έχουν κοινές ιδιότητες; Απάντηση στο ερώτημα αυτό έδωσε το 1887 ο Σουηδός Χημικός S. Arrhenius:
Τα διαλύματα όλων των οξέων περιέχουν κατιόντα υδρογόνου (Η+).
Σ' αυτά ακριβώς τα ιόντα οφείλονται οι κοινές ιδιότητες των οξέων.
Έτσι, σύμφωνα με τον Arrhenius:
Οξέα ονομάζονται οι ενώσεις οι οποίες, όταν διαλύονται στο νερό, δίνουν κατιόντα υδρογόνου (Η+).
Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται τα ιόντα που παρέχουν τα πιο συνηθισμένα οξέα, όταν διαλύονται στο νερό:
Η διάλυση των oξέων στο νερό όνομα οξέος διάλυμα οξέος κατιόν ανιόν όνομα ανιόντος υδροχλώριο HCl(aq) → H+(aq) + Cl-(aq) ιόν χλωρίου θειικό οξύ H2SO4(aq) → 2H+(aq) + SO42-(aq) θειικό ιόν νιτρικό οξύ HNO3(aq) → H+(aq) + NO3-(aq) νιτρικό ιόν *οξικό οξύ CH3COOH(aq) → H+(aq) + CH3COO-(aq) οξικό ιόν
Βιβλιογραφια: http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C102/223/1626,5142/unit=55
Γιατί όμως τα διαλύματα όλων των οξέων έχουν κοινές ιδιότητες; Απάντηση στο ερώτημα αυτό έδωσε το 1887 ο Σουηδός Χημικός S. Arrhenius:
Τα διαλύματα όλων των οξέων περιέχουν κατιόντα υδρογόνου (Η+).
Σ' αυτά ακριβώς τα ιόντα οφείλονται οι κοινές ιδιότητες των οξέων.
Έτσι, σύμφωνα με τον Arrhenius:
Οξέα ονομάζονται οι ενώσεις οι οποίες, όταν διαλύονται στο νερό, δίνουν κατιόντα υδρογόνου (Η+).
Στον πίνακα που ακολουθεί φαίνονται τα ιόντα που παρέχουν τα πιο συνηθισμένα οξέα, όταν διαλύονται στο νερό:
| Η διάλυση των oξέων στο νερό | ||||||
| όνομα οξέος | διάλυμα οξέος | κατιόν | ανιόν | όνομα ανιόντος | ||
| υδροχλώριο | HCl(aq) | → | H+(aq) | + | Cl-(aq) | ιόν χλωρίου |
| θειικό οξύ | H2SO4(aq) | → | 2H+(aq) | + | SO42-(aq) | θειικό ιόν |
| νιτρικό οξύ | HNO3(aq) | → | H+(aq) | + | NO3-(aq) | νιτρικό ιόν |
| *οξικό οξύ | CH3COOH(aq) | → | H+(aq) | + | CH3COO-(aq) | οξικό ιόν |
Βιβλιογραφια: http://digitalschool.minedu.gov.gr/modules/ebook/show.php/DSGYM-C102/223/1626,5142/unit=55
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)